Приказната за Александра (30) и Ненад Ристивојевиќ (34) од Ваљево, кои минаа низ седум години голгота за да добијат деца, ја трогна цела Србија. Но, токму кога го чекале раѓањето на двете толку посакувани момчиња, неук лекар им го претворил животот на оваа млада двојка во пекол и им подготвил нова голгота – без „пардон“ ѝ рекол на Александра дека има рак, па дури и метастази! Таа мислела дека брзата смрт ѝ била загарантирана и дека децата ќе пораснат без мајка!

Младиот пар со години ги правел сите анализи и се било совршено, но не можеле да добијат дете. Сè додека ултразвукот што го направила д-р Зорица Црногорац не открил дека Александра всушност има дијагноза – преградена матка, проблем кој брзо го решила. А веќе следниот месец отишла на ин витро бидејќи биле во процедура на државен трошок. Александра носела близнаци.

– На среќата и немаше крај. Но, во 32-та недела од бременоста морав да одам во болница бидејќи четири прсти бев отворена, породувањето веќе започна. Потоа започна борбата за одржување на бременоста, за секој ден, само за децата да бидат што поголеми при раѓањето. Докторите ми рекоа дека би било идеално да протуркам уште две недели – раскажува Александра.

Откако ја примиле во болница, која не сака да ја именува, бидејќи како што вели сите биле прекрасни освен еден лекар, па не е фер да се клеветат колективно, ниту виновни, ниту должни, се утврдило дека нејзините ензими на црниот дроб се покачени.

– Одам на ултразвук и по пат докторот ми ги гледа бубрезите. Тој вели дека нашол нешто на еден. Веднаш рече дека е тумор, не го ни употреби зборот промена. Тој рече дека мислел дека е бенигно, но дека може да биде и малиген. А десет дена порано, на вториот преглед, се беше во ред. Не можев да си дојдам на себе. Инсистирав дополнително да се истражи и да се утврди што е вистина – вели Александра, која потоа дознава дека нејзиниот ултразвук го направил специјализант.

Закажана е магнетна резонанца за 6-7 дена.

– Два дена пред магнетната резонанца, тој доктор дојде кај мене сам, никој не го побара. Влегува во собата и веднаш од вратата ми вели дека пет дена ги следи сите мои анализи на компјутер и дека воопшто не му се допаѓаат наодите и дека е убеден дека е малигно, рекол докторот низ насмевка, раскажува Александра.

Таа успеала само да изговори: „Има ли можност да метастазирало?“.

– На тоа рече: „Да, постои можност“. Тој делуваше толку самоуверено како да има 99% метастази. Потоа само се сврте и си замина. А јас како во транс излегов на тераса да го известам маж ми дека имам метастази, дека е готово, дека не знам кој ќе ги одгледува децата. Во тој момент почнаа болките. Дотрчаа на терасата медицинските сестри и лекарите мислејќи дека којзнае што ќе направам. Ми го измерија притисокот. А јас, не знам како, бев сосема ладна: „Што ви е луѓе?! Се е во ред“ – вели Александра и продолжува:

– Подоцна плачев. Катастрофа. Толку долго чекав деца, дојдов до тоа да се породам и да дознаам дека можеби ми остануваат уште пет месеци живот. Толку сметав дека можам да живеам со метастази. Но, во целиот тој хаос, повторно во мојата глава морав да се соберам, за да не се породам. Морам барем да ги истуркам децата, да им биде добро. Си помислив: „Ако сега се породам, бебињата ќе одат во инкубатор, којзнае што нема да биде добро, што ќе биде со нив…“.

Потоа сите доаѓаат кај Александра, низа лекари ја убедуваат дека е 99% бенигно затоа што е јасно ограничено.

– Ама џабе, мислев дека сите само ме тешат за да не се породам. Тие два дена до магнетот се како две години. На магнетна резонанца докторката не ми дава контраст поради бебињата, вели дека и без контраст како ден е јасно дека е ангиомиолипом, кој не се допира, само се следи. А ако почне да расте за една година, се отстранува само дното на бубрегот, без да му се попречува функцијата – вели Александра, која малку подоцна повторно морала да направи ултразвук, но вели дека одбила истиот доктор да го направи.

МИСЛЕВ ДЕКА Е СКРИЕНА КАМЕРА

Во еден момент, додека докторот ѝ кажувал дека има рак и метастазира, Александра дури и помислила дека можеби е скриена камера.

-Верувајте ми, и јас мислев дека има скриена камера. А и да е 100% докажано дека е малигно, тоа не и се вели на трудница на која секој ден и е златен, која мора да издржи заради животот на своите деца. А и да знаеш како доктор, дај ѝ барем трошка надеж уште малку и кажи дека е веројатно – вели Александра и додава:

– И јас сакав да го тужам, но имав деца, нека биде на совест и чест. Решив да уживам со семејството.

– Ми рекоа дека никогаш повеќе нема да го видам, дека го нема и повеќе не работи таму.

Но, и покрај сето тоа, Александра не можела мирно да спие.

– Го сонував туморот и сета таа агонија. Се будам среде ноќ, плашејќи се дека сепак не е малигно. Така си мислам: „А тој доктор да ми дадеше контраст, можеби навистина ќе испаднеше дека е рак“. И така секој ден во болница. По ѓаволите – се сеќава Александра.

Таа успеала да ги износи блзинаците дури и повеќе отколку што се надеваа лекарите. И покрај ужасниот стрес, таа ја протурка 36-тата недела.

– На 13 јули годинава се родени Јаков и Реља со тежина од 2.500 односно 2.560 грама. Сè беше совршено. И отидов на четири скенери веднаш по излегувањето од болница! И на секоја потврдена е постдијагнозата од магнетната резонанца – вели Александра и додава:

– Сето ова го кажувам само заради другите жени – за да знаат дека треба да се борат за потомство дури и кога тоа изгледа невозможно. Се е можно… И дека никоја од нив не поминува повторно низ пеколот со некој лош и бесчувствителен доктор како мене.