Владиката Григорије често дебатира со своите следбеници на социјалните мрежи за филозофијата на религијата и често ги отфрла погрешните сфаќања за цврсто вкоренетите верувања кај православните луѓе.

Последна во низата дилеми што ги реши е дали смеат да се вршат домашни работи на црковните празници, односно кога има црвена буква во црковниот календар.

„Често добивам прашања дали на црковните празници е дозволено да се вршат куќни работи? Дали смее да се вклучи машината за перење, да се исчисти домот, да се испегла облека? Одговорот е ДА, дозволено Е“

Во повеќето случаи, верувањето дека домашните работи не треба да се прават на денови со црвени букви произлегува од суеверието, а не од вистинската почит кон светецот или празникот што се празнува на тој ден.

Ако тоа е навистина почитување, тогаш тоа пред се треба да се изрази со одење на литургија, молитва или, на пример, избегнување озборувања и пцовки, а не да се сведе на едноставно вклучување или невклучување на машината за перење.

И овде – како и во случајот со погрешните верувања за кои пишував и зборував претходно – се работи за замена на тези и поместување на центарот на гравитација од суштина во форма.

Навистина верувам дека Бог не гледа кој што вклучил, исклучил или преместил. Многу повеќе го интересира како се однесуваме со другите – блиски или далечни, го интересираат нашите чувства, намера и волја“, напиша бискупот во описот на објавата што ја сподели на својот Инстаграм, а потоа дополнително ја поддржа со примери во видеото.

„Само замислете дека е празник и велиме: денес не правиме ништо, туку одиме во ресторан. Потоа нè услужуваат келнери таму, кои се исто како нас, христијани и кои трчаат и работат, а ние мислиме дека сме подобри од нив. Сепак, не сме, бидејќи тие се подобри од нас во тој момент затоа што ни служат“, започна тој, присетувајќи се на своето детство.

„Исто така, интересно ми е сеќавањето на моето детство, кога во моето село луѓето се одмораа од теренската работа, на тој празник не одеа во црква, туку играа карти и се расправаа додека играа карти.

Потоа завршил со пример од Света Гора и манастирот каде што живеел.

„На Света Гора, колку што се сеќавам, и во манастирот каде што живеев со владиката Атанаси, после богослужбата, ако литургијата беше секако на празник и на црвено писмо, ќе ручавме, а потоа ќе работевме. Одевме на нашите послушанија. Затоа работата сама по себе никогаш не може да биде зла. Сепак непочитувањето на празникот и светецот што го славиме тој ден се огледа во тоа што мислиме и каде се насочени нашите мисли и постапки, а не во седи и не прави ништо“.